Waarom zou je een elektrische racefiets kopen?

In mijn vorige blog over de e-racefiets heb ik een en ander verteld over de meestgebruikte aandrijfsystemen: de Mahle Ebikemotion X35 en de Fazua Evation Drive. In deze blog ga ik dieper in op de redenen om met een elektrische ondersteunde racefiets te gaan rijden. En nee, dat is echt niet alleen als je naar de bergen gaat.

In mijn eerste blog gaf ik onder andere aan dat de systemen van Mahle en Fazua als voordeel hebben, dat er geen extra weerstand is als de ondersteuning boven de 25 kilometer per uur wegvalt. Voor wie nog helemaal nieuw is in de wereld van de e-bikes: het wegvallen van de trapondersteuning bij snelheden hoger dan kilometer per uur is een wettelijke verplichting voor álle elektrische fietsen, met uitzondering van de zogenaamde speed-pedelecs, die 45 km/u halen, maar waarvoor aanvullende eisen gelden als een verzekeringsbewijs, een kentekenplaat, een achteruitkijkspiegel en remlichten.

Terug naar de e-racer: in vlak terrein, op windstille dagen of als je met een ploegje op stap gaat en je lekker in de luwte van het peloton kunt rijden zit je natuurlijk al snel boven die wettelijke snelheidslimiet van 25 km/u en moet je dus zelf aan de bak. Jammer, maar de wet is zoals-ie is. Bovendien: in de praktijk valt er heel goed met de begrenzing van de ondersteuning te leven, mits het terrein en de omstandigheden passen. En dat zijn meer soorten terrein en meer omstandigheden dan je in eerste instantie zou denken!

WANNEER KOMT ELEKTRISCHE TRAPONDERSTEUNING VAN PAS?

Toen ik nog nooit op een e-racer gereden had, was mijn eigen inschatting dat een elektrische racefiets vooral geschikt is voor heuvels en bergen en dat zo’n geëlektrificeerd apparaat in onze platte polder niks te zoeken heeft. Maar sinds ik de nodige kilometers met trapondersteuning heb afgelegd, blijkt het inzetbereik toch een stuk breder te zijn. Ook in de Lage Landen heb je namelijk wel degelijk wat aan een e-racer. Dat begint met het gegeven, dat Nederland op sommige plekken toch minder plat is dan ik vanuit mijn Randstedelijke bubbel waarneem. Het Limburgse Heuvelland is een voor de hand liggend voorbeeld, maar wat dacht je van de Utrechtse Heuvelrug, de Veluwezoom, het Montferland en Rijk van Nijmegen? Stuk voor stuk gebieden waar de weg toch echt omhoog kan gaan. En dan kan trapondersteuning goed van pas komen. Als je in een groepje rijdt om de rest bij te kunnen houden en als je solo een rondje maakt om het tempo erin te kunnen houden zonder de benen te overbelasten.

Maar ook in ogenschijnlijk écht vlakke landschappen zitten vaak nog verassend wat hoogteverschillen. Zoals in de regio waar ik zelf woon, op de Zuid-Hollandse Eilanden. Denk hierbij aan dijken, viaducten, bruggen en tunnels. Vooral als je in een groepje rijdt kan de trapondersteuning goed van pas komen, vooral is je fietsmaatjes de neiging hebben juist in dit soort secties extra aan te zetten. En in welke fietsploegje gebeurd dat nou niet? Trouwens, wat dacht je van bochten? Bij het uitrijden van een scherpe bocht gaat het hele peloton meestal vól op het gas. Fijn dat er dan een traphulpje in het vooronder zit, zodat je niet hoeft te lossen.

Maar ook als je solo door een vlakke polder rijdt kan trapondersteuning een uitkomst zijn. Wat denk je bijvoorbeeld van tegenwind? Zeker op de lange, rechte wegen die het polderlandschap kenmerken kan best prettig zijn om terug te kunnen vallen op een beetje elektronische traphulp. Bovendien: dankzij het motortje zijn de dagen dat het eigenlijk te hard waait ineens wél geschikte fietsdagen.

OOK GEWELDIG OP VAKANTIE

Het mag duidelijk zijn: óók in Nederland is het in veel gevallen helemaal niet verkeerd om trapondersteuning te hebben. Maar het spreekt voor zich, dat de racefiets-met-motortje helemaal van pas komt als je tijdens je vakantie de bergen in gaat. Afgelopen najaar heb ik met mijn zoon een paar fraaie tochten door de Italiaanse Alpen gemaakt. Hij op een gewone racefiets, ik op een racer met Mahle Ebikemotion X35-achternaafmotor. In het vlakke of omlaag, als het sneller gaat dan 25 km/u en de motor geen ondersteuning meer levert, rijdt zo’n geëlektrificeerde racer als een gewone racefiets.

Ik heb de proef niet op de som genomen, maar volgens mij zou ik met mijn ogen dicht het verschil tussen een Ebikemotion-racer en een gewone racefiets niet kunnen voelen. Misschien ook wel, maar ik wil maar zeggen dat een e-racer met een Ebikemotion X35-aandrijflijn gewoonweg erg lekker rijdt, óók als de motor bij snelheden hoger dan 25 km/u stopt. Met als toegevoegde waarde de trapondersteuning bij het klimmen. Want gaat de weg omhoog en zakt de snelheid onder 25 km/u, dan komt er ineens traphulp uit het vooronder!

Hoeveel hulp dat is bepaal je zelf, op de Mahle Ebikemotion heb namelijk keus uit drie verschillende ondersteuningsstanden, die je heel simpel instelt met de in de bovenbuis geïntegreerde display. De kleur van de lampjes geeft de gekozen ondersteuning aan, het aantal lampjes dat brand is een indicatie voor de inhoud van de accu. En heb je behoefte aan meer informatie, dan kun je de buitengewoon praktische Ebikemotion-app gebruiken die je voorziet in nagenoeg alle gewenste data. In combinatie met een hartslagmeter kun je zelfs bepalen, bij welke hartslag de motor begint met het geven van ondersteuning!

In mijn geval bepaalt niet alleen het stijgingspercentage, maar ook de snelheid van mijn zoon de hoeveelheid ondersteuning die ik kies. Zonder ondersteuning zou ik ’m binnen een paar minuten kwijt zijn. Met zijn vijfenzestig kilo en eenentwintig jaar is hij zich er schijnbaar nauwelijks van bewust dat de weg omhoog gaat. Maar ik des te meer! Zodra ik de ondersteuning uitzet, schiet mijn hartslag de hoogte in en moet ik al snel lossen. Maar dankzij de ondersteuning van de Ebikemotion X35-aandrijfeenheid kan ik gewoon bij hem in het wiel blijven. Alsof ik superbenen heb! Afhankelijk van de hellingshoek en de inspanning die ik moet leveren varieer ik de ondersteuning. Liefst zo min mogelijk. Dat is niet alleen goed voor mijn ego, maar ook voor de bedrijfsduur van de accu.

De Ebikemotion-accu is een relatief licht exemplaar met slechts 250 Wh. Ik haalde met maximale ondersteuning probleemloos meer dan duizend hoogtemeters op één acculading. Op zich best indrukwekkend voor zo’n lichte accu, maar zou je een pas als de Stelvio (ruim 1.800 hoogtemeters) met maximale ondersteuning omhoog trappen, dan is de kans groot dat je niet boven komt. Je moet dus met de trapondersteuning omgaan zoals je dat ook met je eigen kracht doet: spaarzaam en met beleid. Voor wie dat doet, komt een onvoorstelbare hoeveelheid onmogelijk geachte routes in beeld.

Nog even als aanvulling: sinds kort biedt Mahle voor de Ebikemotion X35 een range-extender aan van 208 Wh, waarmee je de originele capaciteit dus bijna verdubbeld. Ik heb ’m nog niet getest, maar volgens Mahle haal je met de range-extender twee uur extra ondersteuning in de krachtigste ondersteuningsstand in huis. Stelvio, here I come! 

Auteur
Journalist Arjan Kruik is een volbloed fietsliefhebber. Hij was in 2006 medeoprichter van het fietsblad BIKE & trekking Magazine en startte een paar jaar later het tijdschrift E-BIKE Magazine. Tegenwoordig schrijft hij testverslagen en reisverhalen voor het blad Fiets en de website Velozine en levert hij diensten aan diverse partijen in de fietsindustrie. In de volgende blogs gaat hij verder in op de e-mountainbike en vertelt hij onder andere meer over de maximale snelheid, de verschillende soorten e-mtb’s en de sportieve aspecten van mountainbiken met trapondersteuning.